Moederen

De afgelopen 9 maanden zijn voorbijgevlogen

Het lijkt nog gisteren dat Mats met ons was

En eergisteren dat ik moeder werd.

9 maanden mocht ik Mats in mij dragen,

Voeden met al het beste van mij.

Zij duurde een eeuwigheid, die 9 maanden

En vandaag, na deze 9 maanden

van verdriet ver-dragen

Kan ik me nog steeds niet voorstellen

dat mijn kind niet meer fysiek bij me is

Want ik zie en hoor, voel en ruik hem nog.

Ik wil niet dat er tijd voorbijgaat, dat het doorgaat

Dat de afstand tot zijn leven vergroot

Zelfs als tijd wonden heelt.

En nu komt er weer zo’n dag

Moederdag

deze dag deed er vaak niet zoveel toe

Leuk tijdens de kinderjaren waar de school aanzet

om iets moois voor je liefste mama te maken

De tekeningen heb ik nog.

Soms een ontbijtje op bed met n heerlijke knuffel

Soms een bloemetje, een cadeautje

een belletje omdat Mats bij papa was

En soms ook helemaal niks… vergeten.

Het was oké, ik deed mijn best het niet belangrijk te laten zijn

Te accepteren, zo beschermde ik mijn hart voor teleurstelling.

Moederdag was onzin, zo probeerde ik…

‘Als moeder weet je in je hart dat je geliefd bent

daar heb je toch geen bevestiging voor nodig?!’

Maar oh wat is het fijn om te horen dat je het goed doet.

Dat je gezien, geliefd en gewaardeerd wordt als moeder.

Al is het maar die ene dag

Dus Nu, een week voor Moederdag

9 maanden na jouw dood,

nu doet deze dag er wel toe

en voelt als lood, stil en leeg en mis ik jou

Niet enkel omdat jij er was op deze dag

Maar vooral omdat ik zo graag moeder was of ben?

…. Ik weet het niet, weet nu niet meer voor wie

Hoe kan ik moederen zonder jou hier bij mij?

De liefde, de taak, de roeping die mijn hart vervulde,

Die mijn zijn verrijkte, die mij, mij maakte

Het was waar mijn leven allemaal om draaide

Moeder zijn, voor jou, met jou.

Elke dag.

Jij bent mijn hart en ook al weet ik nu niet hoe ik kan moederen

Onze verbinding is overal en voor altijd.

Zo bescherm ik deze tijd mijn hart

Op mijn cv staat ‘moeder’ met trots op No. 1.