Verlangen
Vandaag is het 5 maanden geleden…
5 maanden dat de Recherche voor mijn deur stond.
“Bent u de moeder van Mats?”
“Mogen we even binnenkomen?”
“Mats is dood”…
Mijn grootste angst werd waarheid
De wereld stortte volledig in.
Mijn systeem totaal los, onmacht en paniek.
Er kwamen oerkreten uit mij:
Ik schreeuwde NEE, heel vaak en hard
NEE, deze pijn, ik wil dit niet, kan dit niet…
En ik voelde een intens verlangen
dat het niet zo was; zeg me dat het niet waar is.
Mijn verlangen werd niet gestild.
Nu voel ik het naderen van mijn mooiste dag,
De dag dat ik aan Mats geboorte gaf.
Over vier dagen,19 jaar geleden.
11 januari 2004.
Ook toen waren er diezelfde oerkreten
Vanuit zo’n diep zijn; zo’n ongecontroleerd,
alles overnemend zijn. Verlamming en kracht ineen.
NEE, deze pijn, ik wil dit niet, kan dit niet…
En ik voelde een intens verlangen
naar het verwelkomen van ons kind.
De ziel die ons gekozen had als ouders
en al 9 maanden in mij groeide.
Mijn verlangen werd gestild, de pijn verdween
De beloning was groots:
Mats, een wonder, pure liefde in ons leven.
Ik heb ervaren dat geboorte en sterven nauw verbonden zijn.
Diezelfde oerkreten, de angst, de pijn en het verlangen.
Ze kunnen niet bestaan zonder liefde.
Ik zou zo opnieuw leven geven ook al kan ik het verliezen
De beloning, de verbinding, de vreugde en liefde,
die ik heb ontvangen en ervaren is zo immens en
overschaduwt alle angst en pijn.
De uitspraak; ’Rouw is de achterkant van liefde,
Is niet voor niets bekend, zonder liefde geen pijn.
Woensdag, 11 januari, zou Mats 19 worden…
Ik verlang ernaar om zijn geboortedag te herdenken.
Door stil te staan en herinneringen te delen.
Het liefst met samen, met elkaar,
met de velen die Mats in zijn leven
in hun hart hebben gesloten.
Fysiek samen zijn met veel mensen kan ik nu helaas nog niet aan.
Ik hou het voor nu nog klein en intiem, gedoseerd, dicht bij mij.
Het zou me enorm steunen en verblijden om jullie verhalen,
anekdotes, beelden etc. te horen of te lezen…
Ik hoop dat jullie deze met mij en met elkaar willen delen
Zo houden we samen Mats in leven en zal hij trots zijn.
In gedachten ben ik bij jullie!
We doen het samen op onze eigen unieke manier.
Ik ben megadankbaar voor jullie allemaal om mij heen!
