Ik ben gevlogen
Het was tijd voor een break.
De dagen liepen in elkaar over en ik voelde angst dat ik afgleed.
Het kostte steeds meer moeite en discipline aan herstel te werken
Kracht die mij ontbrak. Onvoldoende groen.
Ik legde mijzelf druk op en kon nog moeilijk ontspannen.
Gedachten en aannames leidde me af.
Het was een uitdaging om bij mijzelf,
in mijn hart met Mats, te blijven.
De stemmen in mijn hoofd werden de baas.
Ik was een het overleven in plaats van leven.
Tijd voor een break dus, een loskoppeling.
(En vooral een reality check)
Los van mijn bekende omgeving
Los van mijn normaal; het oude en onlangs verworven.
Los van zorg en verzorging
Van medeleven en medelijden
Van projecties en aannames.
Van eindeloze circulerende gedachten
Los van afleiding.
Met hoop en verlangen ben ik op reis gegaan.
Diep verbonden met de immense liefde van mijn liefsten.
Zonder dat had ik de moed niet gehad.
Ik ben gevlogen naar eenvoud, rust en ruimte.
Naar verbinden met de natuur,
mijn natuur.
Ik ben gevlogen naar warmte en ontspanning.
Naar vrijheid om weer te dromen.
Ik ben gevlogen naar anonimiteit.
Naar het herontdekken van mijzelf, open, zonder referentie.
Naar het hervinden van mijn energie en mijn kracht.
Ik ben gevlogen om mij even los te koppelen,
te checken waar ik nu sta
En mij klaar te maken voor een nieuwe start.
Zodat wanneer ik terugkom
Ik sterk ben en kan werken aan een zinvol bestaan.
En vol overgave mijn leven deel 4 zal kunnen gaan leven.
Voor mij is dit de weg naar herstel:
luisteren naar mijzelf,
reflecteren op wat in mij beweegt.
Voelen en erkennen wat mij energie en kracht geeft.
Alles wat niet bijdraagt laat ik gaan of pak ik aan.
Als ik iets geleerd heb sofar is het wel om
het kaf van het koren te scheiden
en hierbij te vertrouwen op mijn intuïtie.
Er is zoveel onzin en zoveel ruis.
Het is goed hier; Ik voel dat ik leef.,
Ik verwonder en verheug me
met een lach en een traan.
Flying high.
Dat ik mag leven, van mijzelf
Dat ik me mag verwonderen en verrukken
over de natuur de schoonheid
De mensen om me heen
Die gewoon zijn en doen
Zoals altijd, niet anders omdat ik het ben
Die vrouw die haar kind is verloren
‘Het ergste wat iemand kan overkomen’…
Ik kan het niet meer horen en dat hoeft hier niet.
