Alleen

Mijn reis loopt ten einde,

Ik heb bijna mijn gehele reis in stilte

en alleen in de natuur doorgebracht.

Een diepe duik naar binnen, dat had ik nodig.

En heb ik gekregen

En nu, nu is het genoeg geweest.

Ik voel me fysiek alleen.

Ik verlang naar vertrouwde mensen om mij heen

Ik verlang naar lol en lachen

Ik verlang naar aanraking, knuffels

Ik verlang naar spiegels, anderen die mij laten zien wie ik nu ben

Ik verlang naar thuis en dat is meer dan enkel verbinding met mijzelf

Het is ook verbinding met de wereld om mij heen.

Naast verlangen voel ik ook angst

Angst voor de drukte,

de vele prikkels, de ‘hoofd’ zaken,

de westerse haast en het streven.

De grijze lucht en bladerloze bomen

Mijn lichaam blokkeert als ik me in die gedachten laat gaan

Paniek; Kan ik dat al aan? Hoe dan?

Ik weet: angst is een slechte raadgever

De lente komt, dat is zeker.

Ik ben veel bezig met de leven en de dood,

onlosmakelijk verbonden.

Mijn leven, ons leven, de leven op aarde, met de aarde.

Ons mensenleven dat zo kort (of lang) kan zijn.

Al vooraf bepaald.

De dood die niet meer eng is, soms zelfs een wens,

een uitweg.

Ik lees over bijna-doodervaringen waarin

de dood als thuiskomen wordt beschreven.

Onze ziel ‘leeft’ voor en na het aardse leven,

De ziel blijft en zo voel ik Mats heel dichtbij, met mij.

Dit geloof helpt mij door het gemis heen,

houdt mij op de been.

Existentiële vragen leiden hier mijn dagen.

Wat heb ik nog te leven?

Wat heb ik te geven, te delen…?

Ik herken mijzelf in een overlever, een strijder.

Ik heb de bereidheid de realiteit aan te kijken.

Ik wil leven, leren en van nut zijn, ertoe doen.

Ik heb geen hele antwoorden t.a.v. mijn levenspad

Wel een richting en dat is genoeg, voor nu

Antwoorden komen als de tijd rijp is

Ik plant wat zaadjes die ik verzorg,

koester en bescherm.

De vruchten pluk ik t.z.t., geen haast.

Geduld, openstellen, vertrouwen,

stapje voor stapje

Dat soort mantra’s houden mij op de been.

Ik ben diep dankbaar voor deze reis alleen.

Ik moet hier doorheen, wil alles aankijken, doorvoelen

Ik heb me weten te verbinden met mijn natuur,

met mijn wensen en grenzen.

En met de immense aardse schoonheid

en vruchtbaarheid om mij heen.

Nu verlang ik naar huis, naar verbinden met jullie